പെരുന്നാള്‍ പിറ കാണാന്‍ സമയമായി......റമസാന്‍ ഓര്‍മകളായി പറയാന്‍ ഒരുപാടുണ്ട്; നിലാവ് തട്ടിച്ചിതറുന്ന ഇടവാ കായലിന്റെ കരയില്‍, ബാല്യവും കൗമാരവും പകര്‍ന്ന എല്ലാ തഖ്ബീര്‍ ധ്വനികളിലും വാല്‍സല്യത്തിന്റെ ഈണമായിരുന്നു. എല്ലാ സ്‌നേഹ സന്ദേശങ്ങളിലും അഭയം തന്നവരുടെ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖം. വസന്തം വന്നപ്പോഴും പോയപ്പോഴും എന്തുകൊണ്ടോ ആത്മീയതയെ അത്രക്കങ്ങ് വാരിപ്പുണരാന്‍ എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടില്ല- ഇന്നും. അതൊരു പോരായ്മയായി പറയുന്നവരോട് പ്രതികരിക്കാറുമില്ല. പ്രാര്‍ത്ഥന മനസിന്റെ അടിത്തട്ടില്‍ മാത്രം നടക്കുന്ന ഒരു ഉപാസനാ കര്‍മമാണെന്ന് വിശ്വസിക്കാനാണ് എനിക്കിഷ്ടം.
എന്നാലും എല്ലാ ആഘോഷങ്ങളും മനുഷ്യനന്മയുടെയും സൗഹൃദത്തിന്റെയും തുല്യമായ വ്യാപാരങ്ങളുടെ ആകെത്തുകയാണല്ലോ... അതുകൊണ്ടുതന്നെ ആഘോഷങ്ങള്‍ ഒരു തിരിഞ്ഞുനോട്ടത്തിന്റെ അവസരമായാണ് ഞാന്‍ കാണുന്നത്. എങ്കിലും എനിക്ക് സ്‌നേഹം തന്നവരെയും പരിഹസിച്ചവരെയും കൈപിടിച്ച് നടത്തിയവരെയും വാക്കുകള്‍ക്ക് ഇടം നല്‍കിയവരെയും തണുപ്പില്‍, മഞ്ഞില്‍, നിലാവില്‍ ഒക്കെ ഓര്‍മകളില്‍ കയറിക്കൂടി ആഹ്ലാദവും അസ്വസ്ഥതയും വിതച്ചവരെയും എനിക്കെങ്ങനെ ഈ നല്ലനാളുകളില്‍ വിസ്മരിക്കാനാവും...!!!!!.
(എത്ര റമസാനുകളില്‍ ഇത്തരമൊരു കുറിപ്പെഴുതാനാകുമെന്ന് തീര്‍ച്ചിയില്ലാത്തതാണ് എന്റെ ദൈവബോധം.)
No comments:
Post a Comment